Dzisiaj rozpocząłem pisanie mojego nowego bloga: "Sens życia według Jakuba Młynarza". Serdecznie zapraszam do śledzenia (link).

Moje wiersze

Od czasu gdy skończyłem z pisaniem, bawiłem się trochę w pisanie wierszy, można je przeczytać tutaj >>>link<<<

Nowy projekt

Kiedy ostatnio pisałem o tym, że już skończyłem z pisaniem bloga, wspominałem o tym, że mam pomysły na inne projekty. Nie mówiłem jakie, bo z planami to różnie bywa, jednak ostatnio wziąłem się do roboty i mogę zdradzić trochę więcej. Pracuje nad książką. Nie będzie to żadna książka teologiczna tylko normalna powieść. Nigdy tego nie robiłem więc jest to dla mnie ogromne wyzwanie. Piszę o tym publicznie, żeby mieć dodatkową motywacje żeby to skończyć. Dla ciekawych publikuje fragment prologu. Oczywiście tekst jest niepoprawiony, więc mogą się napatoczyć błędy, ale to tylko projekt.
https://onedrive.live.com/view.aspx?resid=E50321E1B90B57B!102198&ithint=file%2cdocx&app=Word&authkey=!AO2-LLFxONRoBG0

To już koniec Mojego Punktu Widzenia

Dzisiaj opublikowałem swój 57 artykuł "O nadstawianiu drugiego policzka". Jednocześnie zdecydowałem, że będzie to już ostatni... Jest to koniec Mojego Punktu Widzenia, ale nie wykluczone że kiedyś wrócę do pisania. Na razie jednak zdecydowałem sobie zrobić przerwę i odpuścić sobie jakąkolwiek działalność publicystyczną. Mam w głowie kilka projektów, ale nie będę podawał szczegółów, bo to są plany, których niekoniecznie coś wyjdzie. Być może powstanie więcej filmów, ale na razie pomysłów brak. Co prawda został mi jeszcze miesiąc, ale powoli kończą się wakacje i przyjdzie czas na studia. Będę miał na głowie inne rzeczy, stąd też, po części, moja decyzja. Kolejną rzeczą jest to ostatnio zbyt mocno dałem się wciągnąć w portale społecznościowe i moja działalność za bardzo mnie pochłaniała. Muszę od tego odpocząć. Chciałem bardzo podziękować wszystkim którzy mnie czytali i jednocześnie wspierali, bez was to nie miałoby sensu. Dziękuje mojej mamie, która od dłuższego czasu poprawiała moje artykuły. Mam nadzieje, że wam się podobało. Muszę się przyznać, że choć co prawda czytam książki to nie czytam żadnych blogów, choć pisanie sprawia mi ogromną przyjemność. Tym bardziej podziwiam tych, którzy regularnie czytali co napisałem, bo mi by się nie chciało. Jeszcze raz dzięki wielkie. Szczęść wam Boże!

pozdrawiam Jakub Młynarz

MPW #57 - O nadstawianiu drugiego policzka..

            Duma. To bardzo ważna rzecz. Potrafi prowadzić człowieka do osiągania wzniosłych celów. Mobilizuje do postępowania w zgodzie z własnym sumieniem, nawet jeśli jest się tym ostatnim sprawiedliwym. Jednocześnie poczucie tej samej dumy może prowadzić prosto w przepaść i to w przepaść, z której nie sposób potem wyjść...

MPW #56 - Iluzja wolności

            Tym razem nadszedł czas na coś innego niż zwykle. Przede wszystkim będzie to artykuł o charakterze filozoficznym. Być może poprzednie też takie były, w mniejszym lub większym stopniu każdy mój post był taki. Niemniej jednak ten będzie totalnie filozoficzny. Kolejną nietypową rzeczą jest to, że jak pisałem moje poprzednie artykuły, to już przed rozpoczęciem pracy miałem ułożony w głowie jakiś ogólny zarys, koncepcje. Był jakiś początek, myśl od której miałem zacząć i był jakiś cel, coś co miałem osiągnąć, czego miałem dowieść swoją argumentacją. Dziś posiadam tylko to pierwsze. Dlatego dzisiejszy artykuł będzie jak dryfowanie po wzburzonym morzu. I albo szczęśliwie dopłynę do jakiegoś portu, albo rozbije się o skały. Odchodząc od tematu to bardzo frustrujące uczucie, kiedy przygotowujesz artykuł, już powoli zaczyna ci się to wszystko układać w głowie i nagle natrafiasz na skałę, jakąś myśl, która zupełnie burzy twoją koncepcje. Co gorsza ja coś podobnego miałem na swojej maturze z rozszerzonej matematyki. Było dość trudne zadanie, ja już zacząłem układać w głowie sposób jego rozwiązania i nagle sobie uświadomiłem, że mój sposób jest do niczego. I cały misterny plan diabli wzięli. Ale to tylko taka dygresja...

MPW #55 - Zaufanie

            Najtrudniejszą rzeczą w mojej relacji z Bogiem jest zaufanie. I nie chodzi to o kompletny jego brak, ale o powątpiewanie. Często podczas modlitwy, mówię: "Ufam Tobie", a zaraz potem przychodzą obawy, że pewne rzeczy są zbyt trudne, że tyle spraw mnie przerasta. Brak zaufania wynika z niewiary. Niewiary w to, że Bóg może mi pomóc, nawet wtedy gdy sam przestaję widzieć już nadzieję na rozwiązanie moich problemów. Z kolei brak wiary jest efektem mojej krótkotrwałej pamięci. Taka już jest natura człowieka. Niezależnie z jakiego bagna zostanie wyciągnięty, nieważne jakich cudów doświadczy, kiedy przyjdą ciężkie chwile, nadejdzie jakieś zagrożenie to i tak nadejdzie strach i to strach, który tak przygniata, że człowiek przestaje dostrzegać światło w tunelu, nawet jak bije bardzo potężnym blaskiem. Zresztą nie muszą być to poważne problemy. I tak zaczynają nadchodzić pytania, w stylu: "A co jeśli?".